We zijn naar vier wereldoorlog Begraafplaatsen geweest.

Zoals je weet ben ik erg nieuwsgieriger naar de geschiedenis. Vooral naar de wereldoorlog begraafplaatsen vind ik erg mooi. Vooral omdat je weet dat ze voor ons landen hebben gevochten en dat zij hun leven voor ons heb gelaten voor ons een prachtige vrede wereld te geven.

Voormezeele Enclosures No.3

Voormezele lag tijdens de Eerste Wereldoorlog vlak bij de frontlijn van de Ieperboog, in geallieerde gebied. Het dorp raakte bijna volledig verwoest. In het dorp werden oorspronkelijk vier begraafplaatsen, zogenaamde “enclosures”, aangelegd, waarvan Voormezeele Enclose No. 3 de grootste is. De begraafplaats werd in gebruik genomen in het voorjaar van 1915 door de Princess Patricia’s Canadian Light Infantry en tijdens de oorlog uitgebreid door andere eenheden. In het voorjaar van 1918 rukten de Duitsers tijdens hun lenteoffensief op tot Voormezele. In het najaar werd het gebied heroverd en werden hier weer gesneuvelden uit het eindoffensief begraven.
Er werden hier in 1918 ook enkele Fransen begraven, maar zij werden na de oorlog naar elders overgebracht. De begraafplaats werd na de wapenstilstand uitgebreid met gesneuvelden uit de omliggende slagvelden en uit kleinere begraafplaatsen. Voor 15 slachtoffers werden Special Memorials opgericht omdat hun graven niet meer gelokaliseerd konden worden en men neemt aan dat ze onder naamloze grafzerken liggen. Voor 5 gesneuvelden werd een Duhallow Block opgericht omdat ze oorspronkelijk op Pheasant Wood Cemetery lagen, maar waar men hun graven niet meer kon terugvinden.
Onder de geïdentificeerde doden zijn er 1.498 Britten, 99 Canadezen, 11 Australiërs, 2 Nieuw-Zeelanders, 1 Zuid-Afrikaan en 1 Duitser.

Voormezeele Enclosures No.1

In de zelfde straat vind je deze andere begraafplaas No.1.
Er rusten nu 520 Britten, 54 Canadezen, 17 Australiërs, 2 Nieuw-Zeelanders en 6 Duitsers. Voor 19 slachtoffers werden Special Memorials opgericht omdat hun graven niet meer gelokaliseerd konden worden. Voor 2 andere werden eveneens Special Memorials opgericht omdat zij oorspronkelijk in Enclosure No.4 lagen maar eveneens niet meer teruggevonden werden omdat hun graven door oorlogsgeweld vernietigd waren.

Bedford House

De begraafplaats is genoemd naar “Bedford House” of “Woodcote House”, de naam die de Engelsen gaven aan het voormalige Kasteel Rosendael. Het omwalde kasteel, voorheen Kasteel Kerkskenshove, lag twee kilometer ten zuiden van de Ieperse Rijselpoort. Tijdens de hele duur van de Eerste Wereldoorlog bleef het domein achter het front en kwam dus niet in Duitse handen, maar toch raakte het uiteindelijk vernield door artillerie. De geallieerden gebruikten het landhuis als veldhospitaal en als hoofdkwartier.
In de loop van de oorlog werden op het domein begraafplaatsen aangelegd en tegen het einde van de oorlog telde het terrein vijf zogenaamde “enclosures”
Er liggen nu 4.425 Britten, 390 Canadezen, 249 Australiërs, 36 Nieuw-Zeelanders, 21 Zuid-Afrikanen, 21 Indiërs en 2 Duitsers.

Lijssenthoek Military Cemetery.

De plaats lag tijdens de oorlog op een belangrijke verbindingslijn tussen de basis van de geallieerden en het front van de Ieperboog. Hier lag onder meer een hoeve van Remi Quaghebeur, door de Engelsen Remi Farm genoemd. Door zijn nabije, maar toch nog veilige ligging van het front werden hier voorzieningen ingericht voor het verzorgen van gewonden. De Franse 15ième Hopital d’Evacuation gebruikte de plaats het eerst als begraafplaats. Vanaf juni 1915 richtten de Britten hier een veldhospitaal (Casualty Clearing Stations of C.C.S.) in; later in de oorlog werden dit er vier met een bezetting tot 4000 bedden. In het voorjaar van 1918 trok men de veldhospitalen een tijdje terug en werden deze vervangen door een Britse en Franse veldambulance, omdat men vreesde dat de ze tijdens het Duitse lenteoffensief te dicht bij het front zouden komen te liggen. Daarna keerden de veldhospitalen nog terug. Tegen het einde van de oorlog was de begraafplaats de grootste Britse begraafplaats in België geworden; later werd Tyne Cot Cemetery door bijzettingen nog groter. Na de oorlog werden 24 Britse veldgraven overgebracht uit de omgeving van Poperinge. In 1981 voegde men nog 17 graven toe afkomstig van het kerkhof van Sint-Denijs.
De begraafplaats telt ongeveer 9.900 graven van het Britse Gemenebest, waarvan 24 niet geïdentificeerd konden worden. Daaronder zijn er 7.366 Britten, 1.058 Canadezen, 1.131 Australiërs, 291 Nieuw-Zeelanders, 28 Zuid-Afrikanen, 3 Indiërs en 35 Chinezen van het Chinese Labour Corps (zij overleden in 1919, meestal als gevolg van de Spaanse griep). Er liggen ook 658 Franse en 223 Duitse soldaten, die respectievelijk onder de typische Franse grafkruisen en Duitse rechthoekige graftekens zijn begraven. Elf van hen konden niet meer geïdentificeerd worden. Met uitzondering van drie werden alle Amerikanen ontgraven. Er werden ook 8 Special Memorials opgericht voor soldaten waarvan men denkt dat ze zich onder de naamloze graven bevinden.